Een filminstallatie van Eric de Kuyper

Work/Travail/Arbeid vertrekt van de eenvoudige vraag: kan een choreografie worden uitgevoerd in de vorm van een tentoonstelling? Als antwoord herschreef Anne Teresa De Keersmaeker haar dansvoorstelling Vortex Temporum voor de fundamenteel verschillende tijdruimtelijke omstandigheden van een museale ruimte. Filmmaker en schrijver Eric de Kuyper goot dit indrukwekkende project in een film die de relatie tussen de dans en de muziek van Gérard Grisey in de verf zet. Cameravrouw Babette Mangolte registreerde de dansers van Rosas en de muzikanten van Ictus met een glasheldere nauwkeurigheid.

Deze zes uur durende film kan je acht weken lang in Studio 3 gaan bekijken. Zo biedt de film een ervaring die de gedanste tentoonstelling benadert.

Lees meer

27-2 tot 24-4, Concertgebouw Brugge

_______________________________________________________

What would it take for a choreography to be performed as an exhibition? This question constitutes the starting point for Work/Travail/Arbeid. In response, Anne Teresa De Keersmaeker reimagined her piece Vortex Temporum for the radically different temporal, spatial, and perceptual conditions of a museum-like environment. The resulting exhibition was on view for nine weeks at WIELS in Brussel. Afterwards an abridged version travelled to the Centre Pompidou, Tate Modern and MoMA.

In an attempt to do justice to the impressive project in a cinematographic way, filmmaker and writer Eric de Kuyper opted for a radical approach that first and foremost highlights the relationship between the dance and the musical score by Gérard Grisey. Babette Mangolte's camera work is equally essential to the end-result, capturing the dancers of Rosas and the musicians of Ictus with a limpid clarity.

A continuous showing of the six-hour-long film, ranging over a period of three days at WIELS, offers the viewer the possibility of attending the film’s screening at any chosen time and length. In a way, it also allows for an experience closest to that of the original dance-exhibition itself.

27-28-29 April 2018, Daily from 11-18h
WIELS, Brussels, Free entrance

________________________________________________________

Eric de Kuyper wordt 75 jaar. Ter ere van zijn verjaardag, interviewde Jelle van Riet de schrijver voor de Standaard.

Van nabij gezien is het een liefelijk tafereel. Aan een rieten tafeltje in een in warm nazomerlicht badende wintertuin zit de jarige Eric De Kuyper koffie te drinken en verjaardagsgebak te eten. Niet zomaar gebak, maar het door zijn hele familie uitverkoren merveilleuxtje – weten we dankzij De hoed van tante Jeannot, een van de romans waarin De Kuyper teder terugblikt op zijn kinderjaren. Op zondag rond de tafel bij tante Jeannot nam niemand van de familie genoegen met een mokka of een eclair. Tante Jeannot nog het minst. Daarom nam zij op een gegeven moment ‘de radicale beslissing’ voortaan enkel nog merveilleux in te slaan. ‘Per dozijn, want ze verwachtte ook altijd onverwacht bezoek.’

"Gelukkig heb ik vrij snel geleerd dat de vergankelijkheid ook iets waardevols is. Dat de onverbiddelijkheid van het leven tegelijkertijd ook de schoonheid van het leven is."

Klik hier voor het hele artikel.

_______________________________________________________

Je kunt je afvragen waarom er toch heel wat acteurs goede schrijvers worden. Denk aan Anne Wiazemsky, Dirk Bogarde, Joachim Meyerhoff of Beryl Bainbridge. Zou het te maken hebben met hoe de verbeelding werkt? Hoe de observatiekunst die het acteren voedt een vruchtbaar middel is om verbeelding om te zetten in fictie? Eric de Kuyper, die zelf een korte acteursopleiding heeft genoten, maar pas de laatste jaren af en toe vóór de camera staat – onlangs als hoofdrol- speler in My Life as an Actor – ontdekt in deze korte aantekeningen hoe de padvinderij, en meer bepaald: Rudyard Kiplings Jungle Book, hem een ongewone invalshoek verschaft om de acteerkunst beter te begrijpen.

_______________________________________________________